NRW006 max raabe & palast orchester

 

wuppertal tren istasyonu’ndan historische stadthalle’ye (tarihi şehir salonu’na) yürürken gökyüzünde yeni ay çıkmıştı; bir max raabe & palast orchester (saray orkestrası) konseri için daha uygun bir mekan, daha uygun bir akşam olamazdı. artdeco tasarımlı logosuyla ve 20’lerin sonu 30’ların başı arası bestelenmiş şarkılardan oluşan repertuarıyla raabe ve orkestrasına stadthalle’nin ışıklandırılmış kuleleri ve raabe’nin zaman zaman hafifçe kalkarak s yapan kaşına benzeyen gökteki incecik çizgi pek yakışmıştı.

max raabe palast orchester eşliğinde konserde weimar cumhuriyeti’nden şarkıların yanısıra, artık klasikleşmiş kendi bestelediği şarkılarını ve son iki albümdür birlikte çalıştığı annette humpe ile yaptığı “popumsu” parçaları seslendirdi; özellikle weimar dönemi şarkılarında pek bir alımlıydılar.

şarkı aralarında raabe’nin kendine has tonlama üslubu ve konuşma tarzıyla en az şarkıların sözleri kadar ironi, kelime oyunu ve mizah barındıran açıklamaları salonu çoğunlukla beyaz saçlı anneanne-dedeleri ve onlara eşlik eden gençleri kahkahadan kırdı geçirdi.

max raabe’den ilk defa, beş-altı sene önce arte’de konser kayıdını izlediğimde haberdar olmuş ve özellikle tarzına hayran kalmıştım; şarkılarının bazılarına ute lemper’den aşinaydım zaten.

“tarz” derken; raabe ve orkestrasındakileri ilk yarıda siyah, ikinci yarıda beyaz smokinler içerisinde; 20’leri-30’ları anlatan hollywood filmlerinde gördüğümüz zengin gecekulübü orkestralarına benzer stilde ama abartılı olmayan bir dekorla çevrelenmiş olarak; müthiş hoş orkestra düzenlenlemelerine sahip şarkılar söylerken izlemek; raabe’nin mimikleri ve ses tonuyla, kelimleri “yuvarlayış” tarzıyla özelleşen, ince mizahla bezenmiş, çift anlamalara ve yanlış anlamalara açık sözlerine tanık olmak..

tam da canlı yaşantılanacak bir deneyim olmalıydı raabe ile orkestrasını izlemek. öyle de oldu!

ama tabii istanbul’a gelebilecekleri hayalini hiç kurmadım; çok spesifik bir müzik yapıyorlar ve biz daha o kadar geniş kucaklamıyoruz dünya kültürlerini, hala kendimizle pek meşguluz. yoksa, ute lemper’in de istanbul’da ilk konuk olduğu ses tiyatrosu’nun sahnesine ne kadar yakışırdı raabe ile saray orkestrası.

şanslıydım, onları 52 konserlik 2013-14 almanya turneleri kapsamında uğradıkları wuppertal’de yakaladım; iki akşam çıktıkları düsseldorf tonhalle biletleri tükenmişti. wuppertal’de de salon tıklım tıklım doluydu.

christmas öncesinde berlin’de olacaklara raabe ile palast’ın 7-24 aralık arasında admiralpalast’ta sahneye çıkacaklarını hatırlatıyım; ya da bu sezon new york’ta, moskova’da, strasbourg’da veya viyana’da yakalabilirsiniz onları.

ya da haziran sonu-temmuz başında onlarla gemi gezisine çıkıp, bir sürü başka konser ve etkinliğin yanısıra saint petersburg’da karaya çıktığınızda mariinski tiyatrosu’ndaki konserlerine katılabilirsiniz..

ne yapıp edip, bir max raabe & palast orchester konserini “ölmeden önce canlı izlenecekler” listenize ekleyin.. benden garanti; pişman olmazsınız…


işte tipik bir max raabe & palast orchester icrası: