fes'in medinası daracık sokaklarından dolayı insanda bazen nefes alamayacakmış hissi uyandırıyor. hemen kent surlarının dışına çıkıldığında parkta dolaşmak, medina'ya uzaktan bakmak ne kadar güzelse, yoğun yeşilin içinde olmak ve nefes alabilmek de o kadar keyifli.
hemen surların dışında jnan bil parkı var. içinde kafe ya da herhangi bir yeme-içme mekanı yok, dolayısıyla sessiz sakin bir kent parkı burası. biz ziyaret ettiğimizde bazı yerleri çok bakımlı değildi, sanki mevsime yeni hazırlanılıyor gibi bir ortam vardı, bazı yerlere girilemiyordu, kanallarda havuzlarda su yoktu. neyseki yapay gölün suyu tamdı.
fes'in dünyaca ünlü uluslararası dini müzikler festivalinde bazı konserler bu parkın içinde düzenleniyormuş. buranın atmosferini bir konser sırasında deneyimlemek de güzel olabilirdi, ama bizim tarihlerimizde parkta herhangi bir etkinlik planlanmamıştı.
parkta rastladığımız ve türünü bilmediğimiz ama çiçeklerine hayran kaldığımız bu ağaca nisan sonunda gittiğimiz atina'da da rastladık. beraber gezdiğimiz arkadaşların birinin telefonunda bitki tanıma uygulaması vardı, sayesinde bu zarif çiçekli ağacın adını öğrenebildik: orkide ağacı. nisan başında jnan bil parkında yere düşmüş çiçeklerden kurutmak için defterimin yaprakları arasında koyduklarım nisan sonunda kurumuşlardı bile.
parktan çıktıktan sonra fes'i nereden panoramik seyrederiz diye kuzeye doğru yürüye yürüye, askeri müzeye dönüştürülmüş ama biz ordayken kapalı olan kuzey kalesinin arkasından geçerek, fes'i yukardan gören, yamacında merini hanedanı döneminden kalan türbe ve mezar kalıntılarının olduğu tepeye vardık.
baştan planlamadığımız bu rota, aşağıya indiğimizde guisa kapısından tekrar medinaya girmemizle tamamlandı.
yol üstünde bir süre bir zeytin ağacının gölgesinde oturup hem dinlendik hem de ben uzun zaman sonra tekrar eskiz yaptım, fes'in panoramasını kağıda geçirmeye çalıştım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder