fas günlükleri 8: şafşavan - mavi sokaklar

şafşavan'da mavinin 50 tonu ile boyanmış sokaklarda dolaşmak büyük bir keyif. mavilenmemiş olsalardı da, sokaklar doku ve yaşantı olarak çok cezbediciler; aynı italya, ispanya veya avrupa'daki ortaçağ dağ yerleşimlerindeki gibi... yunan adalarında da böyle bir tepeye konumlanmış ya da bir tepenin yamacına yaslanmış hora'lar var ve onlar da tam böyleler. tek fark: oralar beyaza boyalı, burası maviye; beyazın tek tonu var, mavinin 50. bu ton ton, çeşit çeşit mavinin, yunan hora'larının beyazından daha etkileyici olmasının nedenlerinden biri, yunan adalarında denizin farkındasınız, mavi ile her an iç içesiniz; orada sokaklar maviye boyalı değil, ama olsalar da pek umursanmazdı sanki. burada ise bir dağ köyündesiniz, denizin d'si, suyun s'si görünmüyor etrafta ve siz mavilerin içinde hareket ediyorsunuz, adeta denizin içinde yürüyorsunuz.

 

 

 

 

 

rivayet odur ki şafşavan ilk kez 1930'larda hitler'in giderek büyüyen nüfuz alanından kaçarak buraya gelen yahudiler tarafından maviye boyanmış. renk seçimi, insanlara gökyüzünü, gökleri ve nihayetinde tanrının gücünü hatırlatmak için mavi ipliği dua şallarına dokuyan yahudi geleneğinden geliyormuş. israil 1948'de kurulduktan sonra yahudi nüfusunun büyük bir kısmı oraya gitmiş. yine de belediye her baharda boya ve fırça dağıtıyormuş. 

 

 

bu sokaklar eskiz yapma isteğimi uyandırdılar; fes'ten sonra şafşavan'da çöktüm bir basamağın ucuna, paslanmış eksiz pratiğimi cilaladım...