yazar-yönetmen falk richter ile koreograf anouk van dijk'in berlin schaubühne'deki ortaklığından çıkan "trust" ve "protect me" adlı işlerinin methini duymuştum; meraktaydım.
richter düsseldorf'a geçtiği ilk sezonda van dijk'ı da beraberinde getirmiş; 14 nisan'da prömiyer yapan ve yazın avignon yolcusu olacak olan düsseldorfer schauspielhaus - anoukvandijk dance company ortak projesi "rausch"u düsseldorf'ta yakaladım.
"rausch" günümüz insanının dertlerini konu ediniyot; facebook müptelalığı, eş ile olan sorunlar-iletişimsizlik, ekonomik krizin daralttığı ruhsal dünya...
arada; etnik, ruhani dokunuşlar da eksik olmamış.
durmadan aynı sözlerin tekrarlandığı, bağıra bağıra konuşulan, yetmediği durumlarda mikrofondan bağırılan, müziğin desibelinin kulakları sağır ettiği, gürültülü, her anlamıyla "geveze" bir iş.
falk richter edebiyatçılığını konuşturmaya çalıştırmış; sahnede herkes çok konuşuyor ama ne söylüyorlar, neden söylüyorlar; duygu yok etki sıfır.
anouk van dijk'in koreografisinde hiç bir ilginçlik yok; sıradan, biteviye.
sahne-ışık tasarımı çok abartılı: sahne en arka ve yan duvarlarına kadar bütün ölçüleriyle ortada, kutular var modern çizgide tasarlanmış, farklı boyutlarda, oyuncu ve dansçılar itip çekerek farklı mekanlar yaratıyorlar, içlerinde, aralarında, üstlerinde hareket ediyorlar; biraz "babel" (sidi larbi cherkaoui) misali.
ışıklar ise, sanki kınayı bol bulmuş kişi misali, herhalde 100-150 spot kullanılmış. yapıta katkısı ne olmuş; hiç. olsa olsa: gösteriş.
hışırtı, çağıltı, uğultu anlamlarına gelen "rausch" tam bir kuru gürültü, bir kaşık suda fırtına. büyük bir hayalkırıklığı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder