murnau’nun “nosferatu”yla aynı yılın içinde çektiği “phantom” sıradışı veya başyapıt olmasa da ilginç bir film; adının “ruh” olması, hele de yönetmeninin “nosferatu”yla aynı olması ben de yine sıkı bir ekspresyonist korku-gerilim-dehşet hikayesi izleyeceğim beklentisi uyandırdı. ancak “phantom” daha çok alman romantizminin sularında geziniyor; zaten murnau’nun genel tarzı ekspresyonistten ziyade romantik.
gerhart hauptman’ın romanından, “dr. caligari’nin muayenehanesi”nin de senaristi olan thea von harbou’nun uyarladığı filmin konusu: yoksul bir ailenin şair müsveddesi pısırık memur oğlu bir kadının “ruh”unun peşine takılıp zengin teyzesinin paralarını yerse ne olur; hele de karıştığı bütün pis işleri aslında yapmak istemeyerek yapıyorsa; malum, ortada bir ruh hikayesi var, adamın zihnini bir anlamda hipnotize eden, kapıldığı o ruh. filmin sadece üç sahnesinde ekspresyonist anlamda tasarımlar var; açıların sivrileştiği, deformasyonların arttığı, gölgelerin kullanıldığı ve superpoze teknikle görüntülerin katmanlaştığı sahneler bunlar. oldukça etkileyiciler.
filme dair en ilginç bulduğum şeyse, uyarlandığı romanın yazarı hauptman’ın filmin başında bizzat gözüküp, elinde kitabını tutup etrafa bakınması. daha da ilginci, meğer film çekilirken roman sadece gazete tefrikası formatında mevcutmuş, kitap olarak basılmamışmış.
süper!
YanıtlaSil