köln’ün prestijli çağdaş sanat müzesi ludwig’de çağdaş dansın en radikal sanatçılarından amerikalı yvonne rainer’I konu alan bayağı kapsamlı bir sergi var.
martha graham ve merce cunningham’la çalıştıktan sonra, dans sanatında kendine bambaşka bir yol çizmiş olan rainer’in not defterlerinden, gösterilerinin broşürlerine, 8mm’den 35 mm’ye neredeyse bütün filmlerinin gösterildiği bölmelerden, afişlere, fotoğraflara çok geniş bir sergi.
60’larda dans fikrini altüst ettikten sonra, sinemaya/filme yönelen rainer, yıllar sonra, barishnikov’un ısrarı ve white oak dance project’in siparişi ile 2002 ve 2007 yıllarında iki yapıt sahneye koymuş. sergide dans gösterilerinin siyah beyaz 8mm-16mm kayıtları, neredeyse bütün filmleri gösteriliyor. ayrıca düsseldorf tanzhaus nrw işbirliğiyle serginin açıldığı ilk günlerde rainer’in yapıtlarından oluşan bir dans akşamı da düzenlenmiş.
museum ludwig’deki sergiyi hakkıyla gezmek bütün bir günü alabilir. ben ancak iki saat ayırabildim; bunun da 45 dakikası kocaman bir perdede gösterilen rainer’in 2007’de sahnelediği son eseri “RoS Indexical” yapıtının tam kaydıydı. bu yapıtta yvonne rainer “bahar ayini”yle hesaplaştığı gibi, müzik olarak kullandığı özel remikslenmiş “bahar ayini” versiyonu sayesinde politika, kadınlık hali, başkaldırı gibi toplumsal eleştiri içeren ilginç bir yorum sunuyor.
altbaşlığı “space body language” olan sergiye ayrıca, rauschenberg’in ‘68 tarihli “soundings” yerleştirmesi ve serginin mekansal düzenlemsinde heimo zobernig’in 2011 tarihli “untitled” (isimsiz) adlı duvarı eşlik ediyor.
yaşayan bir koreografı konu eden -herhalde- bu en büyük sergiye denk gelmek benim için büyük şanstı. bu sayede, önceden çok da tanımadığım efsane bir sanatçının dünyasına kıyısından köşesinden de olsa girme fırsatım oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder