iki akşamdır bomonti yollarını eskitiyorum. osmanbey'den gidiş bayır aşağı olduğu için kolay oluyor da, çıkış biraz ağır.ikisi de prix jardin d’europe adayı iki gösteri; dün akşam "dansın david lynch'i" maud le pladec'in "professor"unu, bu akşam da "dansın recep ivedikleri" pieter ampe ile guilherme garrido'nun "still standing you"sunu izledim.
"professor" içerik olarak değil belki ama biçimsel olarak gerçekten bir david lynch filmi gibiydi; en çok da "lost highway"! gizemli, karanlık, absürd, gerçeküstü, komik ve hipnotik.
performans ya da dans tiyatrosu falan değil, tam anlamıyla dans gibi dans olan "professor" sanırım prix jardin d’europe'un en güçlü adaylarından biri.
pieter ampe ile guilherme garrido'nun "still standing you"su ise türkiye'den bakınca içinde bolca kırkpınar yağlı güreşleri, hamam kesecileri, hacıyatmaz esinlenmeleri görülebilecek ama sanırım daha çok dünya pop kültüründen sumo güreşleri ve bir çok şov amaçlı kuvvet gösterisi esinleri barındıran, had safhada "tabusuz", kaba, fütursuz ama sevimli mi sevimli ve inanılmaz derecede komik bir performanstı.
idans program broşüründe "Çağdaş dansta olup bitenlerden farklı olarak tamamen kendilerine has bir dans diliyle" yazdığı halde, sahnede seyrettiğimi ne kadar "dans" olarak tanımlayabilirim emin değilim, şart da değil, çünkü bana göre bu akşam tanık olduğum performans herhangi bir dans dilinden daha yaratıcı bir şeyler içeriyordu.
"ne peki?" diye sorarsanız, sanırım bunun cevabı cümlenin oldukça isabetli formüle edilmiş ikinci kısmında saklı: "hiç utanmadan ve yılmadan aralarındaki ilişkinin ne olduğunu ve birbirleri için ne anlama geldiklerini araştırıyorlar. Arkadaş mı, sevgili mi, rakip mi yoksa düşman mı bu iki adam?"
bu akşam, hayatımda bir dans gösterisinde eğlenmediğim kadar çok eğlenince ve doyasıya gülünce, geçen sene, sanırım çıplaklık içerdiği için "sürpriz program" başlığı altında "gizlenen" ampoe ile garrido'nun "still difficult duet" adlı bir önceki işlerini kaçırdığıma bayağı bir hayıflandım.
yarın akşam ampe & garrido çifti tekrar bomonti'deler ve yine birbirlerinin sınırlarını zorlayıp, büyük bir sadakatla birbirlerine tahammül etmeye devam edecekler.
acaba bir kere daha seyretsem mi diye düşünmekteyim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder