julidans yaramaz cocuklarin katlanilasi zor ama verilen zamana degen, kiskirtici, kizgin ve futursuz isleri ile devam ediyor; amsterdam'da seyircileri var, salonlar dolu ve, belli ki seviliyorlar.
yillar once istanbul'a da gelmis olan jan fabre'indi bu gece sahne; once juldans'in ona sundugu imkani kullanarak "next" serisinde lisbeth gruwez'i "birth of prey"ile cikardi sahneye, aksamin devaminda baska bir tiyatroda ise kendi koreografisi "another sleepy dusty delta day"i sundu. iki solo izlemis olduk, ikisinde de danscilar kadindi.
lisbeth gruwez'in kendi dans ettigi atmosferik isi "birth of prey" cok cok iyiydi; gruwez seyirciyi "su sisler icinden cikan sey gercekten insan mi, yoksa tanimsiz bir varlik miydi?" diye supheye dusurecek kadar bedenini baskalastirabilen bir dansci; performansi inanilmaz etkileyiciydi. idanscilar gruwez'i istanbul'a getirmeli!
jan fabre'in "ode to billy joe" sarkisindan etkilenerek sahneledigi "another sleepy dusty delta day" ise sahne duzenlemesinin ve dansci artemis stavridi'nin basarili performansina ragmen, ozellikle dans kisimlarinin koreografisi karakterin gecirdigi duygu ve olaylarin cok fazla birebir taklidiydi; resim diliyle tanimlarsam "figuratifti".
sozkonusu fabre olunca insan soyutlanmis, deforme edilmis, parcalanip carpitilmis bir koreografi bekliyor; biraz hayal kirikligi idi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder