lars danielsson istanbul'a ilk defa 15 yıl önce gelmişmiş; kendi söyledi, okay temiz'in grubunda çalmış. sanki, daha önce bir kaç defa gelmiştir de, benim haberim olmamıştır, o zamanlar tanımıyorumdur diye düşünmüştüm; değilmiş.
danielsson'a piyano ve davulda stavros lantsias ve gitarda john parricelli eşlik etti. üçlü, aksanat'ın küçük, samimi salonunda danielsson' son albümü "tarantella" ağırlıklı bir konser verdi. caz festivali öncesinde, tam da caz festivali'ne yakışacak, damardan bir caz konseriydi.
aklım haliç tersanesi'nde olduğu için, gözümü kapadım, kendimi müziğe verdim, tersanenin havuzlarından birinin kenarında oturuyormuşum hayalini kurdum.
istiklal'e indiğimde; yanımdan bir vagonu sahneye çevrilmiş tramvay geçti, fransız kültür'ün önünde bayağı komplike enstrümanları olan sokak çalgıcıları başlarına azımsanmayacak bir seyirci kitlesini toplamayı başarmıştı, taksim meydan'ında ise ajans-2010'un "su üstünde avrupa" [nerden buluyorlar bu alakasız sloganları!] etkinlikleri kapsamında avrupai bir topluluk müzik yapıyordu.
istiklal'de, banttan bangır bangır çalınan müziklerin fonunu oluşturduğu bildik genel atmosferin yerini, her yandan gelen canlı müzik sesi almıştı bu akşam; pek hoştu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder