"dunas" istisna olmak uzere, haftaboyunca seyrettigim birbirinden depresif, ofkeli, politik ve sorgulayici bir avuc yapittan sonra dogrusu, noa wertheim'in "mana"sini seyretmek ilac gibi geldi.
sahne ve kostum tasariminin masalsi/ruyamsi atmosferi, cok derinden de olsa folklorik enstruman ve tinilarla zenginlestirilmis melodik ve ritmik muzigi, fazlaca bildik/tanidik hareketlerden olussa da akici koreografisi ile -yarin aksamki dave st-pierre finalim oncesinde-sadece had safhada estetik bir dunyaya dalip kafa dagitmak, sifirlanmak icin birebirdi.
on yillik gecmisinde issanat'a konuk olan bir avuc kalburustu dans topluluklarindan biri olarak vertigo dance company'e julidans'ta rastlamak hos oldu.
19.00 seansindaki next programinda ise yine israil'den niv sheinfeld & oren laor ikilisinin iki kisa isi vardi; biri duo "covariance" digeri trio "big mouth" olan yapitlar mutevaziliklerine ragmen teknigi kuvvetli danscilari, kucuk hos koreografik fikirleri ve abartiya kacmayan politik duruslari ile beni ve kuzenimi memnun ettiler.
ISTE BUNU KISKANDIM !
YanıtlaSilSAYENIZDE NE KADAR COK SEY HAKKINDA BILGILENIYORUZ.
SAGOLUN, KEYIFLI KALIN