idansII, izlenim 4: yerel saat ayarı

doKUMAN - taldans

idans'ta bu haftasonu yerel saat ayarı yaptık.
cumartesi günü fransız kültür'de 13.00-17.00 arası dokuz genç koreograf yeni işlerini sergilediler. ardından garajistanbul'da hareket atölyesi, bu akşam da taldans sahne aldı.

fransız kültür'deki uzun programın ilk yarısı içler acısıydı. bu kadar zorlama, bu kadar tahammül sınırlarını zorlayan işi biraraya getirmek de marifet olsa gerek! neredeyse, yerel saatimizin bırakın teklemeyi, tamamıyla durmuş olduğunu düşünesim geldi. neyse ki ikinci yarıda esra yurttut ("ŞİMDİ") ve talin büyükkürkciyan'dan ("serbest düşüş") başlayarak eli yüzü düzgün, izlenilir, hatta keyif alınır işler gördüm.
son iki isim ise zaten kendilerini gerek burada gerekse yurtdışında kanıtlamış kişilerdi: ilyas odman ve ayşe orhon. ne yazık ki ikisi de halen üzerinde çalışmakta oldukları işlerden bölümler sundular, bitmiş halleri değildi.
ilyas odman'ın italya'da hazırladığı "pussycat_rhizome" adlı eserinin yarım saatini izlemek bile beni etkilemeye yetti. kırık bir aşk hikayesiydi odman'ın anlattığı ve sezen aksu'nun "istanbul hatırası" şarkısıyla bitiyordu. odman'ın gözlerinde yaş var mıydı tam emin değilim, ama benim gözlerimin yaşardığı kesin. bu işin uzun/bütün halini seyretmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.
ayşe orhon ise ağustos'ta berlin'in ayrıksı dans festivali tanz im august'ta sunacağı işten çok kısa bir bölümü fransız kültür'ün galerisinde sergiledi. "elden ne gelir ağlamadan başka bu hale" adlı gazelden yola çıkarak, gazelin özünde var olan doğaçlama fikrini kullandığı, belli ki bitince bayağı etkileyici olacak bir çalışma "havanın a'sı".

akşam seanslarında garajistanbul'un kapısından bilet bulamayıp dönen dönene. hareket atölyesi'nin işine, nasıl olsa yıl içinde seyrederim düşüncesiyle pek heveslenmemiştim, ancak kendilerine, ilk seyrettiğimden beri hayran olduğum taldans ekibi için sabırsızdım.
taldans "doKUMAN" adlı yeni işlerini bu akşam sundular garajistanbul'da; alıştığım üzere sadece filiz sızanlı ve mustafa kaplan'lı iki kişilik bir gösteri değildi bu seferki. gerek sahne tasarımı gerekse kişi sayısı olarak kalabalıktılar.
"doKUMAN" oldukça soyut, biraz absürd, ancak dağınık bir işti; taldans'ın iki kişilik ürünlerinin yoğunluğu ve derinliği yoktu sanki. çok hoş anlar, yaratıcı fikirler vardı gerçi, ancak parçaların bütüne dönüşmesi gerçekleşememiş gibiydi. baştaki "dokuman" kelimesini hecelerine ayırarak ritmik olarak farklı kelimeler türetmenin, ışığın dikey olarak parçalanıp farklı boyutlarda ortaya çıkmasına dönüştürülmesi fikri çok hoştu, ancak sanki ışık ile ilgili tasarım biraz acemiceydi. aynı şekilde, sahneyi kaplayan panoların teknik aksamı sorunlu (açılıp kapanmalarında veya yere düşmelerinde küçük sorunlar yaşanıyordu gibi) ve yere düştüklerinde oluşturdukları kompozisyon gelişigüzeldi (panolardan bir ikisi uçlarından üst üste bindiğinden dengesiz bir durum yaratıyor, dansçılar da o kısma basmamak için özel çaba/dikkat sarf ediyorlardı sanki).
"doKUMAN"ın çıkış noktalarından biri "oyun oynama" fikriymiş gibi geldi bana. son bölümde bu iyice barizleşti. bu bakımdan da şahika tekand'ın tarzını fazlaca andırıyordu ve doğrusu, onun beceriksiz bir kopyası gibiydi. doğrusu bu bölümde hayalkırıklığına uğradığımı söyleyebilirim.
taldans "doKUMAN"ı nisan'da linz'de sahnelemiş, yazın montpellier ve lille'de, kışa da marseille ve paris'te olacaklarmış. önceki işlerinden muhteşem "dolap" da ekim'de tokyo'da sahnelenecekmiş. yolları açık olsun...