michel camilo ile tomatio bir kez daha bizleri büyülediler; işsanat’ı resmen ateşe verdiler. o kadar ki, olağan caz konseri formatı olan -bis dahil- 1.5 saatlik şölen bittikten sonra, ışıklar yanmasına, kapılar açılmasına, seyircilerin telaşlı olanlarının gitmesine rağmen, bir grup ateşlenmiş seyircinin ısrarlı alkışlarıyla tekrar sahneye gelip, sürpriz bir “spain” çaldılar.
birinin parmakları piyanonun tuşlarında, diğerininkiler gitarın tellerinde uçuşurken, biz sıradan dünyalılar bu iki büyücüyü gözlerimizle takip etmekte zorlansakta kulaklarımız ve yüreklerimiz onların parmaklarından çıkan müzikle doldu taştı.
camilo ile tomatito dengeli, ahenkli, birbirlerine verdikleri paslarla çoğalan enfes bir birliktelik sergilediler.
konserin doruk noktaları üç piazzolla yorumu (oblivion, olağanüstü bir libertango ve bisteki adios nonino) ve satie’nin gnossienne’inin uyarlaması idi.
enerji küpü michel camilo ile karizmatik ama alçakgönüllü dostu tomatito'yu bir dahaki sefere kadar özleyeceğiz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder