bütün gün yarına yetiştirmem gereken bir işle uğraştım, aklımda akşamki konser. brahms'ın klarnetli beşlisi, schumann'ın piyanolu beşlisi, prokofiev'in klarnet piyano ve yaylı çalgılar için yahudi temalı üvertürü: brahms ve prokofiev'inkileri ilk defa dinleyecek olmanın verdiği merak ve benzersiz bir yapıt olduğu tartışmasız schumannkini canlı dinleme imkanı. neyse ki işim son anda son rotüşları dışında bitti gibi olunca, attım kendimi metroya. istasyonda, gözleri etrafa güzel ve iyi bakan bir tanıdıkla karşılaştım; "sen nereye gidiyorsan ben de" dedi, tuttuk yolunu cemal reşit rey'in.
bir pazar akşamı oda müziği konseri için içerisi oldukça kalabaklıktı; sonradan anladım ki salonu dolduranlar sahnedeki türk müzisyenlerin konservatuardan öğrencileri. keşke her konsere gelseler; bölüm aralarında alkışlamadılar, konser sırasında kendi aralarında veya telefonla konuşmadılar, telefonlarının ışığı yanıp yanıp sönmedi, ve hatta sanatçıları her yapıt sonrasında bir kere değil iki kere sahneye çağıracak kuvvet ve kararlılıkta alkışladılar.
brahms'ın klarnetli beşlisi meğer ne modern bir yapıtmış; çağının kat be kat ilerisinde. hayran kaldım.
schumann'ın piyanolu beşlisi ise malum, crème de la crème [bu tabiri çoktandır kullanmamıştım, yeri geldi, iyi oldu :-P]. derli toplu yorumlandı; ne olağanüstüydü ne de sıradan.
prokofiev'in üvertürünü ise kolay kolay canlı dinlemek zor olsa gerek, zira klarnet, piyano ve yaylı çalgılar dörtlüsünü birarada bulmak nadir. yapıt kısa, sevimli ama etkiliydi; topluluk yapıtın altında kalmadı, mükemmel yorumladı.
kimler miydi?
klarinet'te gürhan eteke, 1.keman'da usta pierre amoyal, 2.keman'da andrey baranov, viyola'da miguel da silva, viyolonsel'de yovan markovitch ve piyano'da iris şentürker.
crr'de bir sonraki oda müziği buluşması 27 mart'ta; sahnede philharmonia quartet berlin olacak; schubert, schulhof ve brahms dörtlüleri çalacaklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder