muhteşem mezzosoprano anne hallenberg'e eşlik eden christophe rousset şefliğindeki les talens lyriques topluluğu "kraliçeler" başlığını taşıyan konserde dinmeyen alkışlara cevap olarak iki bisi de haendel'den verince, konserin ağırlığı haendel'e kaymış oldu.ama ben ilk yarının purcell'lerini hiç bir haendel'e değişmem. hele de -pina bausch'un "café müller"de kullandığı- "the fairy quenn"den "o let me weep, for ever weep" ve "dido & aeneas"tan "when i am laid in earth" adlı benzersiz aryaların yorumu çok etkileyiciydi.
özellikle de "o let me weep"in tempo olarak bu kadar ağır icra edilmiş bir yorumunu daha önce dinlememiştim; tek kelime ile mükemmeldi. aya irini'de seyirci nefesini tutmuş, ağır ağır boşluğa bırakılan bu ağıtı yavaş yavaş sindiriyordu; kraliçenin hüzün dolu yakınması en küçük hücrelerimize kadar "içimize" işledi...
iksv, sponsor yokluğundan dolayı son anda "dido & aeneas" operasını programdan çıkarmak zorunda kalmış; malum bu yıl purcell'in 350. doğum yıldönümü kutlanıyor.
böyle mükemmel bir konseri vesile bilip, bu yıldönümünü kendi çapımda kutlamaya karar verdim; konser sonrasında evde arka arkaya, bu sefer dansın kraliçelerinin eserlerini, pina bausch'un "café müller"ini ve sacha waltz'in "dido & aeneas"ını seyrettim.
iyi ki doğdun purcell!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder