nerden mi biliyorum? festivalin sevimli kuratörü şermin langhoff, istanbul modern'in sinemasından müzenin orta holüne taşan genç kalabalığa ödül olarak verdi bu tüyoyu. hala değerlendirme imkanı olanlar kaçırmasın!
fatih akın'ın 2001 yılı belgeseli "wir haben vergessen zurückzukehren" (geri dönmeyi unuttuk)'un gösterimi için toplanmıştık. güle oynaya, kahkahalar atarak, yüzümüzde dinmeyen bir gülümsemeyle seyrettik bu 8 yıl öncesinden gelen belgeseli. [yanılmıyorsam istanbul'da daha önce 1-2 kere gösterildi, ben bir türlü denk gelememiştim]
samimi, rahat, doğal bir belgesel-filmdi. gizlisi saklısı olmayan, içten/içerden bir bakışla 7 kardeşli akın ailesinden geri dönenleri, dönmeyenleri, hiç gitmeyenleri izledik... kendileriyle, birbirleriyle, geçmişleriyle, aidiyetleriyle samimi hesaplaşmalarına tanık olduk.
kendi ailemizden birilerini seyrediyor gibiydik. iyi ki de filmden sonra, -halen son filmi "soul kitchen" ile uğraştığından- fatih akın değil de akın'ın anne ve babası çıktı kısa söyleşiye. hoş, fatih akın da onlar kadar samimi, içten ve teklifsizdir ama özellikle onları görmek [taa didim'den sırf bu gösterim için gelmişler] sanki -ve nedense- daha da gerçek kıldı perdeye yansıyanları.
merakımı şermin langhoff'un sorusu giderdi: akın'ın anne-babası şimdilerde 7 ay türkiye'de 5 ay hamburg'dalarmış; geri dönmüş sayılırlar mı...
"almancı!" festivalinin film ayağı çok kapsamlı bir toplamı biraraya getiriyor. bütünsel bir yaklaşımla, tiyatro oyununu (hakan savaş mican, neco çelik) veya uzun metrajlı filmlerini (ayşe polat, neco çelik, ...) seyredeceğimiz sanatçıların kısa filmlerini de programa almışlar.
festivalin tiyatro ayağında ise berlin'de kasım 2008'de kurulmuş çiçeği burnunda tiyatro insiyatifi ballhaus naunynstrasse'nin birbirinden ilginç 6 yapımı yer alıyor; hepsi birbirinden ilgi çekici!
almanya'nın türk kökenli sanatçılarının dünyasına nüfuz etmek için kaçırılmayacak bir fırsat!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder