"zero degrees", "foi", "myth", "apocrifu", "in memoriam", "origine" ve "dunas" adlı yapıtlarına hayran olduğum, "sutra"sına bayılmasam da beğendiğim sidi larbi cherkaoui'den en son iki yıl önce berlin'de "babel"i izlemiş ve işleriyle arama mesafe koymaya karar vermiştim.
cherkaoui orucumu, yeni yapıtının avignon'da prömiyer yapacağını duyunca bozmaya karar verdim. "puz/zle"ı temmuz'da avignon'da değil, bu akşam münih'te izledim. avignon'da izleyen bir arkadaşım, "puz/zle"ın, gösterinin gerçekleştiği muazzam taş ocağının altında ezildiğini söylemişti; ne gam, ben münih biletimi çoktan almıştım bile.
"puz/zle" seyrettiğim işleri arasında cherkaoui'nin en zayıf çalışması.
cherkaoui şu yapı kurma işinden artık vazgeçmeli. "sutra"da başladı; bir tabuttan lotüs çiçeği, kayık, şehir, duvar yaptı. "babel"da çerçeve küplerden kuleler, geçitler, mekanlar yarattı. "puz/zle"da ise kare duvar parçalarından tapınak, merdiven, büyük duvar ve bir sürü başka mekan yaratıyor; duvarlar durmadan sahnenin orasına burasına sürükleniyor, bir yapı kuruluyor, iki dakikada yıkılıp başka bir yapı kuruluyor, bir noktadan sonra insan "yeter artık!" demeye başlıyor; bir durun da dans edin! gerçi her dansçının bir solosu var ama sololarda bir nebze bile fevkaladelik, bir derinlik, bir hoşluk yok!
cherkaoui bu oyuncak misali oynadığı figür/biçim denemelerini artık bir kenara bırakıp, eskiden olduğu gibi içeriğe, içerik-biçim özdeşliğine ağırlık vermeli: eskiden olduğu gibi bir dramaturgla çalışmalı.
bir asırmış gibi süren 100 dakikalık "puz/zle"da ne dişe dokunur bir fikir var, ne bir kavram, ne de -hiç değilse göz doldurmasına razı olacağım- koreografik bir tasarım! ama bir sürü "mimari tasarım" var. insan içinden "cherkaoui keşke mimar olsaymış" diye bile geçiriyor!
korsikalı a capella topluluk a filetta, japon kazunari abe ve lübnanlı muhteşem ses fadia tomb el-hage'nin güzelim müzikleri bile cherkaoui'nin rejisinde biteviyeliğe düşmekten kurtulamıyorlar.
"puz/zle" benim için büyük bir hayalkırıklığı oldu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder