genç koreografların taptaze yapıtları istanbul'da

bu haftasonu istanbul'da geleceğin akram khan veya sidi larbi'lerinin ilk koreografilerine tanık olabilirsiniz; zira şimdinin bu iki ünlü isminin de zamanında P.A.R.T.S.'ın tezgahından geçmişliği var.

dört sene önce tiyatro festivali'nde seyretme şansına erdiğimiz günümüzün en en en avant-garde koreograflarından belçikalı anne teresa de keersmaeker'in kurduğu dans okulu P.A.R.T.S.'ın 8. dönem mezunlarının işleri dün, bugün ve yarın şehir tiyatroları'nın düzenlediği genç günler kapsamında üsküdar musahipzade celal sahnesi'nde. hem de ücretsiz.

2010'un mayıs-ağustos ayları arasında almanya'dan portekiz'e, hollanda'dan kongo'ya, belçika'dan avusturya'ya 20 kenti dolaşacak olan P.A.R.T.S. mezuniyet turnesi'nin yolunu istanbul'a düşüren ise, aynı zamanda idans'ın düzenleyicisi de olan bimeras kültür vakfı.

dün 19.30 seansındaki 1.programı kaçırdım; "watching john malkovich" ile meşguldüm. pişmanım!
bugün 19.30'daki 2. programı izledim. yarın da 15.00'teki 3. programı izleyeceğim. 19.30'daki 4. program ise bu sefer "dava"ya kurban gidecek.

2. programda iki iş vardı; ilki 45, ikincisi 30 dakikaydı.

veli lehtovaara'nın "paper planes" adlı yapıtını genel olarak pek beğendiğimi söyleyemeyeceğim, belki de anlayamadığımdan; yapıtı oluşturan küçük soyut parçalar arasındaki kurguyu, bağlantıları kuramadığımdandır. yoksa dansçıların teknikleri, bedenlerini kullanışları, mekanı kullanışları (derinlik hissi, boşluk hissi, sekans hissi) övgüye değerdi. yapıtın içinde hoş fikirler de yok değildi; örneğin, sahne ağzını giderek azalan sayılarla adımlama fikri müthişti. sıradan bir tepegöz'e bir e.t.'mişcesine hayat verme fikri de hoşuma gitti.


daniel linehan'ın "not about everything" adlı tek kişilik perfomansı ise, uzun "esinler" listesinin hakkını verir nitelikteydi. gösteri broşüründe keersmaeker'den, mevlana'ya, reich'tan glass'a, deleuze'den campbell'e ve bir çoklarından daha esinlendiğini belirttiği yapıtında daniel linehan hipnotize edici ve güçlü bir performans sergiledi.
esin listesinde adı geçmiyordu ama linehan'ın bu işi bana, çok serbest bir çağrışımla, ravel'in bolero'sunu da anımsattı.