son yıllarda çoğalan tv dizilerinin en önemli faydası tiyatro sanatçılarının tanınırlığının -ve gelirlerinin- artması oldu herhalde.
ancak bu gelişme, her gülün birkaç da dikeni olur misali, ortalama seyircinin tiyatro oyunlarını sanki evinin salonunda televizyona bakıyormuş kadar rahatlıkta birbiriyle -veya kendi kendisiyle- yüksek sesle konuşarak veya tepki vererek izlemesini de beraberinde getirdi maalesef!
bazen oyun sırasında arkama dönüp "susun artık" diye bağırasım geliyor. oyun hele de küçük bir mekanda sahneleniyor, oyuncular sizden 1-2 metre uzakta oynuyorken, o konuşan seyirciler adına/yerine esas utanan/sıkılan ben oluyorum çoğunlukla.
şu anda, çok beğendiğim "444" adlı oyun hakkında yazmak yerine bunlardan bahsediyor olmak bile, o kendini bilmez ve tiyatro adabından bihaber seyircilerin benden ve bu oyuna emeği geçenlerden çaldıkları zaman ve enerji aslında!
"444" oyununun yazarı ve iki başrol oyuncusundan biri olan yiğit sertdemir, oyun bitiminde alkışları nazikce yarıda kesip "oyun boyunca evlerinde televizyon izler gibi konuşan arkadaşların ne konuştuklarını sizler de benim kadar merak ediyorsunuzdur herhalde!" diyerek tepkisini dile getirdi.
o arkadaşlar sadece konuşmakla kalmadılar; cep teleonları çaldı, bol bol mesaj aldılar, oyun sırasında yüksek sesle salakça yorumlarda/tepkilerde bulundular. bu arkadaşlar 25-35 yaşlarında 15-20 kişilik bir grup içinde oyuna gelmişlerdi.
benzer bir gruba başka bir oyunda (tiyatro stüdyosu'nun "nehrin solgun yüzü" adlı oyununda) denk gelmiştim; topluca gelmişlerdi, konuşmalarından facebook'tan bir grup olduklarını öğrenmiştim ve bilet alırken özel de indirim uygulanmıştı kendilerine.
"444" e gelen gruba da benzer bir bilet uygulaması yapılmış mıydı, bunlar tiyatro meraklısı mıydılar, yoksa bir çağrı merkezini mekan edinen oyunu merak etmiş bir çağrı merkezi çalışanları mıydı!
bilemiyorum? tek bildiğim saygısız oldukları!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
bu oyunu arkadaşlara teklif edecektim, artık teklifime yazının linkini de ekleyeceğim..
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilBen Gülhan Kadim. 444 oyununda oynuyorum. O gün oyun sırasında, olanları çok güzel aktarmışsınız. Bu tür saygısız davranışlara alışmamamız gerektiğini düşünüyorum.
Gelen kişiler, bir inşaat firmasının çalışanlarıydı ve toplu satış koşullarında bilet almışlardı. Sanırım, şirketin çalışanlarına sağladığı bir sosyalleşme etkinliği idi. Sosyalleşmeden anladıkları; oyun sırasında telefonla konuşmak, birisinin telefonu çaldığı için gülmek ve televizyon izlemek sanırım. Oyun sonrasında, organizasyonu yapıp bizimle irtibatı sağlayan firma yetkilisine de rahatsızlığımızı aktardık. Salondaki diğer seyircileri bu kadar rahatsız etmeye haklarının olmadığını söyledik. Sözümüz ne derece etkili olur bilinmez ama ne olursa olsun, söylemek gerek.
Siz de konuyu rahatsız olan seyirci tarafından aktardığınız için teşekkür ederim.
Sevgiler,
Gülhan Kadim