"Ayaklarımı yalatmaya başladığımda
okyanusa, üstümdekileri çoktan çıkarmıştım. Suya girmekse fazlasıyla kolay
oldu. Eski bir dost gibi uzun uzun kucakladı beni. Ölçüsüz hareketleriyle
istemeden zarar veren iri kıyım bir dost gibi savurdu köpüklerinin arasına.
Birkaç yudum aldım eşsiz sudan. Genzim yandı. Ama şimdiye kadar on binlerce
insanı boğmuş dalgalardan bir tanesini yiyip bitirdiğimi düşününce kendimi iyi
hissettim. Benim dışımda görüş mesafemin içinde kimse yoktu…
Sudan çıkıp kuma sırtüstü yattım. Masmavi
bir gökyüzü. Gözlerimi kıstım önce, bakamadım. Vazgeçtim görmekten. Indirdim
gözkapaklarımı. Karanlık ama gecelerdeki gibi değil. Gündüzün aydınlığı
sıkışmıştı gözkapaklarım ile gözlerimin arasına. Yalnızdım. Ve bir hayvan kadar
huzurluydum…"
- Hakan Günday
Doğan Kitap
Bu kitap benim dönüm noktalarımdan biridir.
YanıtlaSilgerçekten çok çok iyi bir roman. "kinyas ve kayra" ile, günday "AZ"dan sonra beni bir kere daha hayran bıraktı kendisine. şimdi geriye kaldı diğer beşi..
YanıtlaSil