d'ansamble II

29 nisan dünya dans günü etkinlikleri kapsamında istanbul devlet balesi üç günlük bir program hazırlamış. cuma akşamı “d’ansamble II.” adı altında topluluğun genç balerin ve baletlerinin koreografileri sergilendi. açıklamasında “koreografi dalında umutları, hayalleri olanlara fırsat tanımayı amaç edinen bir gece” olarak tanımlanmış programda toplamda bir saat süren beş kısa metrajlı iş sergilendi.

işlerin geneli neo-klasik tarzdaydı. dansçı-koreografların formasyonlarından dolayı şaşırtıcı olmayan bir durumdu bu. toplam içinden iki iş tiyatralliğe göz kırpışları ve yaratıcı buluşları ile sıyrıldı: deniz özaydın’ın “arayış”ı ve ebru cansız atay’ın “sıradan”ı.

deniz özaydın’ın “arayış”ında bir erkeğin arayışını izledik; iki kadın ile ayrı ayrı duosunu ve sonunda tek başına kalışını; kararsızlığını, sıkışmışlığını.
dansın yanısıra abartılı olmayan mimik ve jestlerde de ifade bulan “arayış” keyifle izlettirdi kendini. aynı zamanda koreografiyi de yapan deniz özaydın’la birlikte deniz zirek ve melike manav dans ettiler.

ebru cansız atay’ın “sıradan”ı ise, adının tam zıddı nitelikte, hiçbir dakikası sıradan olmayan bir işti. ışığı, gölgeyi, mekanı kullanışı -nefes kesecek kadar- yaratıcıydı; bedenleri kullanışı ustacaydı. çok basit bir buluşla (ışıklı/fenerli gözlükler) karanlık sahnede bambaşka bir atmosfer yaratıldı; mekan her hareketle yeniden tanımlandı; ilüzyon büyüledi.
yapıtın bu kadar iyi olmasındaki etkenlerden biri de dansçılardı; iki mükemmel dansçıyı, iki deniz’i, deniz zirek ile deniz özaydın’ı sabaha kadar izleyebilirdik.
acaba üzerinde biraz çalışılsa, atmosferini ve etkisini kaybettirmeden yapıt geliştirilip, süresi biraz uzatılabilir mi. bu sayede “sıradan” istanbul devlet balesi’nin repertuarına alınıp, yabancı veya yerli başka üç işle birleştirilen bir akşamda değerlendirilebilir. böylece, bu etkileyici yapıt bir seferlik bir gösterimle yitip gitmemiş olur…