bu güzel toprakların kendi değerlerini hunharca yok etmesiyle bize yaşattığı utançlardan ikisi bugün üstüste denk geldi: hrant dink'i kaybetmemizin ikinci yıldönümünde metin altıok'u şiirleri ile andık.küçük bir taşra kasabasının tenha meydanı; yanda asırlık bir çınar, ortada sekizgen bir havuz, içinde küçük bir fıskiye, azar azar şırıldamakta, "dünya". arkada cumbalarıyla bir sokak, meydana çıkan, tek tük pencerelerden ışık sızıyor, "yalnızlık". etrafta plastik masalar, üzerlerinde kare desenli kırmızı örtüler, ince belli çay bardakları ve plastik sandalyeler, beyaz, "sevda".
arkada bir podyum üzerinde bir yaylı çalgılar dörlüsü; boğaziçi quartet. önde sandalyelerde oturan üç tiyatrocu; metin belgin, hakan gerçek ve benzersiz tilbe saran.
metin altıok'un şiirleri okundu.
şiirden anlamayan/şiirin keyfine varmayı bilemeyen/şiir okumayı beceremeyen ben bile çok keyif aldım bu akşamdan.
her biri buruk, kırık, hüzünlü birer öykü anlatan enfes şiirler, öykülerin farkına varmamızı sağlayan üç mükemmel tiyatrocu, öykülerin arkaplanını hazırlayan schubert'in kırılgan müziği.
her şey çok ince düşünülmüş, çok hoş kotarılmıştı. birkiye kardeşlere teşekkürler!
işsanat'ta bir sonraki şiir akşamı 9 şubat'ta: "aşklar var unutulmamak için"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder