bu hafta istanbul semalarında hafif bir postminimalist serinlik vardı. katia ile marielle labeque kardeşler önce sascha goetzel'in yönettiği borusan istanbul filarmoni orkestrası eşliğinde, kendileri için yazılmış, borusan filarmoni'yle birlikte dünyadan beş orkestra kurumunun ortak siparişi olan, bryce dessner'in iki piyano için konçertosu'nu seslendirdiler, ardından borusan müzik evi'nde minimalist dream house quartet olarak yanlarına stefano pilia ile david chalmin'ı alarak glass'tan dessner'e uzanarak istanbullu müzikseverleri minimalist bir yolculuğa çıkardılar.
labeque'ler borusan filarmoni solisti ve borusan müzik evi konuğu olarak üç sene önce de istanbul'a gelmişlerdi; o sefer orkestrayla philip glass'ın iki piyano konçertosu prömiyeri yapmış, müzik evi'nde chalmin'in yanısıra iki müzisyenin eşlik ettiği konserde yine minimalist bir program icra etmişlerdi. (o zamanki konser izlenimlerimi merak edenler tıklayabilir)
ne ilginç ki labeque'ler dessner ile glass'ın yapıtının dünya prömiyeri sırasında tanışmışlar ve zamanla ilerleyen dostlukları bu sefer dessner'in onlara bir konçerto bestelemesini beraberinde getirmiş. ve ne mutlu ki biz istanbullu müzikseverler bu maceranın tanıkları olma şansına erdik. sanırım bu imkanı bize sağlayan borusan'a teşekkür etmeliyiz.
cumartesi akşamı borusan müzik evi'ndeki MDH quartet konserinde glass'ın dört piyano etüdünün (17, 18, 19 ve 20 nolular) labeque'ler tarafından ikişerli set halinde solo icrasının yanısıra iki piyanolu iki bestesinin türkiye prömiyerleri gerçekleşti: "the chase" ve "stoke's duet". ayrıca timo andres'in "out of shape"i ve max richter'in "the twins prague"ı programdaydı.
iki gitarlı arvo part bestesi "pari intervallo pour deux guitares" ne kadar yalınlığıyla etkilidiyse, david lang'in "ever-present"i de o kadar giriftliğiyle. "ever-present"i lang'e dessner'in labeque'lerle icra etmek için sipariş etmiş olması hem ilginç hem de konser programının ne kadar bütünsel olduğunun göstergesiydi.
bryce dessner'in "haven"ı akşamın adrenalinine pik yaptırdığı gibi, perşembe akşamki konçertonun tadı damağında kalanları mest etti.
labeque'ler ve iki gitarist dinmeyen alkışlara, bis parçası hazırlamadıklarını belirtip dessner'in yapıtının son bölümünü tekrar ederek cevap verdiler. bisin finalinde katia'nın şaşırıp çalmaya devam etmesi, nitelikli minimalist yapıtların kolay icra edilmediklerinin, hele de kesinlikle monoton olmadıklarının en doğal kanıtıydı.
labeque'lerin bir sonraki minimalist dream house istanbul seferi için üç yıl beklemeyiz umarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder