yılbaşı gecesinin ışığı: luz casal

yıllarca paris operası’nın yöneticiliğini yapmış; alain platel’in “wolf”ü, michael haneke’nin “don giovanni”si gibi tartışmalı yapımların yolunu açmış intendant gerard mortier geçen yılın başında paris’ten önce new york’a transfer olacaktı, son dakikada madrid teatro real’e (kraliyet operası’na) geçti. ayağının tozuyla, bağlantıları sayesinde 31 aralık silvester akşamı gala programını arte’den naklen yayınlattı.

gershwin’in “küba üvertürü” ile başlayan program zarzuelalar, compania antonio gades’in “carmen”inden bölümler, usta gitarist juan manuel cañizares'in kısa konseri ve aida gomez ile cristian lozano solo ve duo danslarıyla devam etti.
damardan ispanyol bir menü hazırlanmıştı. fazla klasikti. mortier’in yenilikçi, denemeye açık, zaman zaman sansasyonel yaklaşımı pek hissedilmiyordu. ispanyol sahne sanatlarından daha yaratıcı, daha çağdaş bir derleme olsaydı keşke. neyse…

programın benim için en heyecanlı ve olağandışı bölümü luz casal’dı.
evet, geçtiğimiz haziran’da istanbul konseri son dakikada duyurulan ve -yeniden teşhis konulan kanser yüzünden- duyurulduğu gibi de son dakikada iptal edilen luz casal tekrar sahnelerdeydi.

haziran’da acilen ameliyat olmuş, aradan geçen süre zarfında iyileşmiş olmalıydı. saçları oldukça kısa, kendisi biraz yorgun gözüküyordu. senfoni orkestrası eşliğinde tek bir şarkı söyledi: “piensa en mi”. s
ahnede gözüktüğü anda “bravo”lar yükseldi, şarkı bittiğindeyse madrid seyircisi çılgınca alkışladı luz’u. kanseri yenmiş olup olmadığını bilmiyorum ama görünen o ki morali yüksekti.

internet sitesinden anlayabildiğim kadarıyla luz casal 4 şubat’ta madrid’de kanser derneği yararına bir konser verecek.
umarım bir an önce eski sağlığına kavuşur, müzik çalışmalarına ve dünya konserlerine kaldığı yerden devam eder. umarım yolu istanbul’a düşer…