(fotoğraflar: leo van velzen)
rotterdaministanbul kapsamında çarşamba akşamki anlamsız, hakkıyla kitsch bile olamayan, sıkıcı "rosto in turansureishon"ın yarattığı hayalkırıklığı, bu akşam conny janssen danst topluluğunun sahnelediği "vuil & glass" ile silindi.
crr konser salonunda sahnenin iki yanı ve arkasının sonuna kadar kullanıldığı yapıtta, sekiz cellocudan oluşan cello octet amsterdam arkada yüksekçe bir platform üzerinde zaman zaman canlı müzik yaparken (philip glass), banttan verilen elektronik müziğin (frank bretschneider, ryoji ikeda) , dış mekan seslerinin ve üst düzey bir ışık tasarımının eşlik ettiği sekiz dansçı da sahnede büyük şehir insanının kaotik, koşuşturmalı, bazen duygulu, telaşlı, bazen çaresiz, biraz komik, biraz trajik hallerini dinamik ve yaratıcı bir koreografiyle sundular.
özellikle philip glass'ın "the secret agent" filmi için bestelediği benzersiz güzellikteki melankolik melodi eşliğinde önce iki erkek bir kadın, sonra da kadının yerine geçen üçüncü bir erkekle tasarlanmış trio mükemmeldi.
...
rotterdaministanbul'un son gösterisi pazar akşamı yine cemal reşit rey konser salonu'nda hollanda'nın en iyi tiyatro topluluklarından biri olan (guy cassiers yakın zamana kadar bu kurumun bünyesinde çalışıyordu; büyük ses getiren "angels in america" ve proust'un "kayıp zamanın izinde" uyarlamasını bu kurumda sahneye koymuştu) ro theater'dan, son yılların gittikçe önemsenen tiyatro yazarlarından lübnanlı wajdi mouawad'ın (bu seneki avignon'da ve şimdilerde paris'te chaillot'da üçlemesi sahneleniyor, warlikowski geçen sene paris'te isabelle huppert'li ihtiras tramway'ını sahnelerken oyunu mouawad'a tekrar çevirtti) "branden" (yangınlar) adlı oyununu izleyeceğiz.
yönetmeni alize zandwijk'i tanımıyorum ama diğer iki referans nedeniyle umutluyum. umarım hafta hayalkırıklığı ile noktalanmaz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder