duvardaki çivi

"10 yıl... o kadar olmuş demek..." diye başlıyor altıdan sonra tiyatro'nun çağrısı/duyurusu.

altıdan sonra tiyatro 10 senedir istanbul'un sanat hayatında aktif olarak varoluyormuş demek ki.
saklayacak değilim, ben onları yeni tanıdım; daha geçtiğimiz sezon.

yiğit sertdemir'in yönettiği şehir tiyatroları yapımı "leonce ile lena"yı seyredince ve çok çok çok beğenince, sertdemir'in kurduğu altıdan sonra tiyatro'nun işlerini de merak ettim ve vakit kaybetmeden oyuncular sahnesi'ndeki "444" ve "öldün, duydun mu?" adlı oyunlarını seyrettim, hayal kırıklığına uğramadım, tam tersine, her seyrettiğim oyunla yiğit sertdemir'in yazarlığına, yönetmenliğine, oyunculuğuna hayran kaldım, bir seyirci olarak uzaktan da olsa altıdan sonra ekibinin heyecanını ve yaptıkları işe duydukları inancı hissettim, onlar hakkında blogumda yazdım, bir sürü arkadaşımı onların oyunlarına yolladım...

altıdan sonra ekibi şimdi de, tutkulu bir kararla kendi mekanlarını kurmaya girişmişler. tünel'deki kumbaracı yokuşu 50 numarada oluşturmaya çalıştıkları kendi sahneleri için desteğe ihtiyaçları var. bu amaçla dün bir basın toplantısı düzenlemişler.
projeye dair detaylara ve nasıl destek olunabileceğine dair bilgilere internetten ulaşmak mümkün.

demek ki, duvardaki çivilerden biri olma zamanı.