claudio abbado'nun son yıllardaki en tutkulu projelerinden biri mahler'in bütün senfonilerini yeniden icra etmek. bunun için, her sene luzern festivali'nde kendi oluşturduğu lucerne festival orkestrası ile bir kaç mahler senfonisini seslendiriyor. orkestra tam da isviçre'nin zenginliğine yakışır nitelikte, avrupa'nın en iyi orkestralarının en iyi üyelerinden ve serbest çalışan solistlerden oluşuyor; kendi orkestralarında grup şefleri olan üyeler burada bir aradalar... geçen senelerde natalia gutman viyolonsel grubunun ikinci şefiydi örneğin...orkestranın bu seneki programında mahler 1 ve 4 vardı.
4'ü, yanında bonus olarak rückert lieder ile biraz önce arte yayınladı. 1'i de 2010'un ilk aylarında yayınlayacaklarının müjdesini verdiler.
bu aralar mezzo'da da abbado & lucerne işbirliğinin geçmiş ürünleri, mahler 3 & 5 yayınlanıyor; ilgilenenlere duyurulur..
mahler 4 & rückert'te solist mezzosoprano magdalena kozena idi. seyirciler arasındaki nice ünlü (örneğin: roberto beningi) arasında kozena'nın sevgilisi (belki de çoktan evlenmişlerdir, klasik müzikçilerin aşk hayatlarını sıkı takip ettiğim söylenemez) "sir" simon rattle, berlin philharmoniker'in -en az- 2012'ye kadarki daimi şefi, de vardı.
claudio abbado müthiş bir kırılganlık ve ihtimamla yönetti mahler'leri. magdalena kozena da, sarı uzun saçları ve bembeyaz kıyafetiyle sanki ortaçağ'dan ışınlanmış bir prensesin inceliğinde eşlik etti maestro'ya.
abbado'nun mahler 4 yorumuna hayran oldum; arte'nin 9 kamera ile yapılmış enfes televizyon kaydı sayesinde yapıtın girift strüktürünün abbado tarafından müthiş bir titizlikle ortaya konan/çıkarılan bütün inceliklerine ve nüanslarına vakıf olmak, keyifli olduğu kadar öğretici de bir deneyimdi. [konser salonundakiler yapıtı ve yorumu bu kadar iyi kavrayabilmişler midir; ayakkabı kutusu formundaki salonu dolayısıyla -fransızların ünlü ve başarılı mimarlarından jean nouvel'in tasarladığı- luzern kültür ve kongre merkezi'nin akustiğinin -kuşkusuz ki çağdaş ses tekniklerinin de yardımıyla- mükemmel olacağını varsaysak da, partisyonu ve şefi olağanüstü bir titizlikle izleyen 9 kamera, kurgucu ve yönetmenden yoksundu salondaki seyirciler!]
rückert şarkıları'na ise, sanki magdalena kozenamsı bir mezzosopranodansa matthias goernemsi bir baritonun derinlikli ve karanlık sesi daha yakışıyor. [bknz: geçtiğimiz baharda işsanat'ta basel oda orkestrası'nın eşlik ettiği matthias goerne'nin yorumladığı rückert'lerden zihinde kalmış kırıntılar..]
[konser keyfini/ziyafetini devam ettirmek için şimdi cd'den kozena'nın enfes mozart aryalarını dinliyorum; simon rattle yönetimindeki, -dönem çalgıları kullanan- the age of enlightenment orkestrası eşliğinde..]
kendisi kanseri yenmiş, ancak geçtiğimiz günlerde kardeşini kanserden kaybetmiş olan maestro claudio abbado'ya daha nice sağlıklı yıllar diliyorum; mahler ziklusunu tamamlaması ve, başka müzikal projelerinin ve ekolojik-kentsel fikirlerinin (16 yıldır opera yönetmediği la scala'ya geri dönmek için milano'ya 90.000 ağaç dikilmesini şart koşması gibi) gerçekleşebilmesi için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder