altıdan sonra yapımı her biri tek kişilik 6 üstü oyun'ların ikinci ayağı "evaristo"yu seyrettim bu akşam. civan canova yazmış, nihal koldaş yönetmiş, ayşenil şamlıoğlu oynuyor.
civan canova'nın metni çok güçlü, ve aynı zamanda etkileyici bir kurguya sahip. hikaye kendini oyunun ilk anlarında ifşa etmiyor; yavaş yavaş açılıyor, beliriyor, belirginleşiyor.. bir saatlik oyunun ilk yarım saatinde çok da anlamadığınız, daha çok yüzeyde olan bilgiler ikinci yarım saatte yavaş yavaş derinlik ve anlam kazanıyorlar. ve oyun gittikçe yükselen wagner'in rheingold (ren altını) operasının müziği eşliğinde, "insanlık tarihi dediğin çuval çuval kül!" gibi demir lokma bir replikle sonlanıyor. altın, çuval, kül bağlantısı oyunda saklı; açık etmek istemem.
başak özdoğan'ın "dünyanın çöplüğü"nü yarattığı mekan tasarımı ve, ismail sağır ile onur kiraz'ın her bir dramatik anın/jestin altını çizmek uğruna biraz oyuncaklaşsa da etkili bir atmosfer yaratmayı başaran ışık tasarımları kaydadeğer.
nihal koldaş'ın metnin gücünü ekstra öğelerle süsleyip püslemeye gerek görmeyen ve seyircinin dikkatini dağıtabilecek fazla mizansenlerden kaçınan sade ve sadece oyuncuya yoğunlaşan rejisi ders gibi.
6 üstü oyun'ların ilki "kimsenin ölmediği bir günün ertesi"nde olduğu gibi ikincisi de bir oyunculuk gösterisi. ilkinde sumru yavrucuk, bu sefer ayşenil şamlıoğlu.
aynı yavrucuk gibi şamlıoğlu da önce sesiyle kavradı, etkisi altına aldı beni ve sonrasında bedeni, yüzü, mimikleri, saçları, dişleri, gözleri ve elleriyle bir saniye bile aramızda oluşan bağlantıyı koparmadan sonuna kadar taşıdı o muazzam etkiyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder