...
dün akşam istanbul'da bir ilk seslendiriliş vardı. gürer aykal yönetimindeki borusan istanbul filarmoni orkestrası olağan sezon konserinde borusan kültür sanat'ın zeynep gedizlioğlu'na sipariş ettiği "kayıp sessizliğin anısına rağmen" adlı orkestra yapıtını çaldı.
program kitapçığında gedizoğlu yapıtını kısaca anlatmış; yapıtın adı gibi oldukça şiirsel, oldukça soyut bir yazı.
benim bu yapıtı dinlerken edindiğim izlenimin, hissettiğim duyguların, yapıtın beni taşıdığı halin yapıtın besteleniş niyetiyle, esiniyle ya da çıkış noktası ile hiç bir alakası yok. dolayısıyla yorumum had safhada öznel.
sivri hatlar, keskin vurgular.. çalgıların acıdan kıvranan sesleri, tıslama gibi çığlıkları.. uyumsuz birliktelikler, aksayan çarpık eşleşmeler.. kaos.. uçsuz bucaksız derinlikler, kayboluşlar.. ve bu engin evrende iki büyük davulun sert kararlı vuruşları..
"kayıp sessizliğin anısına rağmen"i ben bu coğrafyanın farklı ocak'larının soğuklarında Onları kaybetmeden hemen önceki çaresiz sessizliğimizi, kaybetme anında Onların içine giren yırtıcı sağıredici sesleri, Onları kaybettikten hemen sonrasındaki tarifsiz acılarımızı ve Kayıplarımıza rağmen hala çıkan seslerimizi duyarak dinledim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder