meger antony & the johnsons tadinda bir topluluk daha varmis muzik sahnesinde: the irrepressibles.
toplulugun artistik direktoru ve solisti jamie mc dermott da hem fizik hem tavir hem ses rengi hem de sesini kullanisi acisindan antony hegarty'ye cok benziyor.
internette bulunabilecek konser kayitlarindan, muzikten ote bir sahne performansi sunduklari anlasiliyordu. ben de yakaladigim firsati kacirmayip dun aksam cite de la musique'deki konserlerine gittim.
abartiya kacilmadan, video projesiyonu ve isik-golge oyunlari kullanilarak, muzigin onune gecmeden, konserden alinan keyfe hos ve estetik seviyesi yuksek bir katki sunan sahne tasarimiyla the irrepressibles'in "nude" konseri etkileyiciydi.
iki vurmali calgi, iki keman, viyolonsel, kontrobas, piyano ve elektrik gitardan olusan orkestranin yaptigi muzik de etkileyiciydi. parca aralarinda sik sik akort yaptilar, uzun aralar verdiler; ama degdi, cikan sonuc sanki studyo kalitesindeydi.
aksami benim icin unutulmaz yapan esas deneyim ise, christian de portzamparc imzali yapinin elips formlu konser salonundaki (salle des concerts) kusursuz akustik kalite idi. sanki evimde, odamda oturmus plak dinliyormus gibiydim. ve tabii; tiklim tiklim dolu salonda tek bir allahin kulu yanindakiyle konusmuyor, cep telefonuyla oynamiyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder