centre pompidou'nun gecici sergiler katinda gecen pazar hindistan sergisi bitti, carsamba edward munch acildi. serginin alt basligi "the modern eye".
serginin bir derdi var: munch'un simdiye kadar algilandigi gibi bir 19. yuzyil sanatcisi degil bir 20. yuzyil sanatcisi, "modern" bir sanatci oldugunu kanitlamak. sergi neredeyse hepsi oslo munch muzesi'nden gelen yagli boya, fotograf, baski, cizim, heykel ve 5:27 dakikalik munch'un cektigi bir film dahil olmak uzere 140 parcadan olusuyor. ciglik'iyla taninan munch'un en bilinen yapitlarinin degil, serginin hipotezi etrafinda donen, daha az populer ama oldukca ilginc yapitlarin 12 baslikta biraraya getirildigi bir toplam.
bu sergi, baskilarindan tanidigim dunyasini sevdigim munch'u daha iyi tanimama yardimci oldu.
munch'un 1900'lerin basinda berlin'de tanistigi yonetmen max reinhardt icin sahne tasarimi yaptigini, daha da otesi, reinhardt'in "oda tiyatrosu" (kammerspiele) fikrinin munch'un "yesil oda" serisini tetikledigini bu sergi sayesinde ogrendim.
ayni reinhardt'in samimi, seyirciyi sahnedeki durumun icine ceken, fiziksel ve duygusal acidan sahne-seyirci mesafesini o gunler icin olabilecek en aza indiren "oda tiyatrosu" gibi, munch da "yesil oda" serisinde izleyeni bir yuzeyi kaldirilmis acik bir kutunun icine, resimin icine ceker.
danzon, dön artık !!
YanıtlaSilşaka bir yana sen pariste biz burada ,adım adım takipteyiz. biz köyünde oturanlara da bu yapılmaz ki :)
merhaba,
YanıtlaSildön artık. Buradaki değerlendirmelerinden mahrum kaldık. Tiyatrolar başladı. Bach Günlerini kaçırdın v.s.
Bu yazındaki bilgiler sahne tasarımı öğrencileri için ne kadar anlamlı....
döndüm :)
YanıtlaSil