iki dansçı; biri garip bir oyuncak hayvan, diğeri bir masa olmak istiyor. tam "istemek" olmayabilir; hesaplaşmak, hemhal olmak, değmek, esinlenmek, anlamak da olabilir.
gösterinin başlığı: "en sevdiğin cansız nesne nedir?"
aslı bostancı'nınki küçük plastik hayvanlar, ilyas odman'ınki basit, ahşap bir masa.
birbirine teğellenmiş yirmişer dakikalık solo performanslarında önce bostancı sonra odman cansız nesneler ile canlı bedenleri arasında iletişim kuruyorlar.
bostancı, derdini daha soyut ele alarak aktarıyor; performansının alt başlığı "arada"nın altını kalınca çizerek kendini tanımsız canlı bir varlığa dönüştürüyor; sesiyle, duruşuyla, sırtıyla, saçlarıyla dna'sı özgün bir varlığa.
odman ise hesaplaştığı nesneyle her an temas halinde; onunla birlikte evriliyor, dönüşüyor. bazen masanın bir parçası, devamı, uzantısı olmaya çalışıyor, bazen masayı kendi bedeninin uzuvlarından biri haline getiriyor. aralarda, leitmotif gibi masanın (mimari anlamda) tektonikliğini taklit ediyor.
çok basit (ama gerekli etkiyi sağlayan) ışık tasarımı ve canlı performansla yaratılan ses tasarımı (mutlu san) bostancı ile odman'ın varlıklarına arka çıkıyor, yaratılan atmosferi destekliyorlar.
"what is your favorit inanimate object?" 27 şubat pazartesi iksv salon'da, 29 şubat çarşamba kumbaracı50'de.
sahne-seyirci ayrımı kesin çizgilerle tanımlanmamış bu mekanlarda bostancı, odman ve san'ın ortaklaşa yarattıkları dünya daha da etkileyici oluyordur.
kaçırmayın; belki de istanbul'daki son gösteriler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder