seyyar sahne'den iki oyun

seyyar sahne'nin "tehlikeli oyunları"nı geçen sezon izlemiş ve büyülenmiştim. hemen diğer oyunlarının peşine düştüm, sık sık da oynuyorlardı gerçi, ancak ben bir türlü denk getiremedim. mart'ın sonunda tek akşamda "iki oyun birden" yaptılar da yakaladım: tezer özlü'den "çocukluğumun soğuk geceleri" ve pierre riviere'den "ben, pierre riviere..."
ilki 2010 ikincisi 2006 yapımı oyunların sahneleme dili "tehlikeli oyunlar" ile özdeş: dekoru, müziği, makyajı olmayan, oyunculuğa (üç oyunun da yönetmeni celal mordeniz'in deyişiyle "solo performans araştırmaları"na) yoğunlaşan tek kişilik oyunlar. edebiyat uyarlaması olan güçlü metinlerin, yetkin oyunculukların ve boş mekanın seyircide uçsuz bucaksız bir imgelemi hareket geçirdiği oyunlar bunlar.
"tehlikeli oyunlar"da sadece iki salıncak vardı oyuncuya eşlik eden; "çocukluğumun soğuk geceleri"nde üç çarşaf, "ben, pierre riviere.."de bir-iki tebeşir kullanıldı. üç çarşafla hayatı boyunca aykırı olarak yaftalanan bir kızın hikayesi, kara zemini elyazısıyla büyük bir hatırata çeviren tebeşirle ise sıradışı bir câni öyküsü canlanıyor sahne mekanında.
"çocukluğumun soğuk geceleri"nin anlatıcısı nesrin uçarlar'ın hakkını yememek lazım; üstüste bir kaç kere teklemiş olsa da oldukça iyi bir performans çıkardı. ancak esas; "tehlikeli oyunlar"da ilk defa izleyip olağanüstü bir oyuncu olduğuna kanaat getirdiğim erdem şenocak "ben, pierre riviere..."de bu "oyunculuk gösterisinin" bir istisna olmadığını, gerçekten de şu şeytantüyü sahibi ender sanatçılardan biri olduğunu kanıtladı.
"çocukluğumun soğuk geceleri" ile "ben, pierre riviere..." 27 nisan akşamı tekrar peşpeşe itü maçka işletme fakültesinin mütevazi sahnesinde hayat bulacaklar. kaçırmamak lazım; hem enfes iki oyunla başka diyarlarda dolaşmak için, hem de seyyar sahne'nin ege'de inşa etmekte olduğu, herhalde türkiye tiyatrosu için en heyecanverici ve verimli projelerinden biri olan tiyatro medresesi'ne bir bilet parasına yardımda bulunmak için!